Gdzie szukać specjalisty?
Jak wiadomo, od umiejętności i wiedzy lekarza zależy niejednokrotnie nie tylko czas powrotu pacjenta do zdrowia, ale także jego samopoczucie a także między innymi koszt leczenia poniesiony ze strony pacjenta. Pomimo, że opieka publiczna jest ogólnodostępna bardzo wiele osób decyduje się na zrezygnowanie z państwowego dofinansowania w tym zakresie wybierając prywatne placówki specjalistyczne. Bardzo często w tego typu miejscach możemy udać się na wizytę do takiego specjalisty, który w publicznym ośrodku przyjmuje niezwykle rzadko. Co więcej, w związku z finansowaniem przez pacjentów często stan i aparatura dostępna w placówce prywatnej również jest w o wiele lepszym stanie, co także decyduje o wyborze takiego leczenia przez pacjentów.
Zakres kardiologii
Kardiologia koncentruje się nie tylko na wrodzonych i nabytych chorobach serca, ale także zajmuje się naczyniami krwionośnymi. W zakresie zainteresowań kardiologów mieści się więc cały układ krążenia i tzw. choroby sercowo-naczyniowe (ang. cardiovascular diseases) obejmujące m.in. nadciśnienie tętnicze. Zakres wiedzy dotyczący tej choroby na przełomie XX i XXI wieku stał się jednak na tyle szeroki, że np. w Polsce wyodrębniono samodzielną specjalizację medyczną hipertensjologię56.
W procesie diagnozowania i leczenia chorób nie związanych bezpośrednio z sercem dochodzi do nakładania się na siebie dziedzin wiedzy takich jak hipertensjologia, neurologia, pulmonologia, angiologia.
Do specjalnych zadań i metod badań kardiologicznych zalicza się:
rozpoznanie i badanie wrodzonych i nabytych chorób serca, układu krążenia, naczyń krwionośnych i mięśnia sercowego
wsparcie i prowadzenie podczas rehabilitacji pacjentów z chorobami serca i układu krążenia i socjalno-medyczna ocena ich zawodowej odporności;
podstawowa intensywna opieka medyczna;
badanie serca przy pomocy ultradźwięków (np. echokardiografia);
diagnostyczne cewnikowanie serca m.in. z koronarografią;
wspólnie z innymi dziedzinami naukowymi interdyscyplinarne ustalenie wskazówek w procesach leczenia i ocena nuklearno-medycznych badań i metod leczenia chirurgicznego.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kardiologia#Zakres_dziedziny
Historia okulistyki
Według historyków indyjskich pierwsze operacje okulistyczne wykonywano już 4,5 tys. lat p.n.e. Jest to teza sporna, z uwagi na brak źródeł. Pierwszą pisemną wzmiankę o operacji okulistycznej zawiera Kodeks Hammurabiego (spisany ok. 1772 p.n.e.), w którym paragraf 215 opisuje operację usunięcia ropnia worka łzowego1.
Pionierem operacji na oku w medycynie współczesnej był XVI-wieczny Niemiec Georg Bartisch (1536-1606), który w 1583 roku usunął gałkę pacjentowi z powodu raka2. W 1709 roku Michel Brisseau odkrył, że przyczyną zaćmy jest zmętnienie soczewki w oku. Pierwsze szpitale okulistyczne powstawały kolejno w Wiedniu (1786), Londynie (1804, Moorfields Eye Hospital) i Petersburgu (1806)2.
Pierwszy polski ośrodek okulistyki (Instytut Oftalmiczny) założył w 1823 roku Wiktor Feliks Szokalski2, uznawany za ojca polskiej okulistyki.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Okulistyka