Tłumaczenia ustne Tłumaczenia ustne towarzysząceedytuj
Często, dodatkowym wymogiem przy pracy w sądzie jest posiadanie państwowego certyfikatu uprawniającego wykonywanie zawodu tłumacza przysięgłego.
Tłumacz zajmujący się tego rodzaju tłumaczeniami towarzyszy osobie, bądź delegacji w czasie podróży, podczas wizyt, na spotkaniach bądź w trakcie różnego rodzaju rozmów. Osoba zajmująca się tłumaczeniami towarzyszącymi nazywana jest tłumaczem ?asystującym? lub ?towarzyszącym?. Tłumaczenia towarzyszące to rodzaj tłumaczenia de liaison ( ?zdanie po zdaniu?).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Tłumaczenia_ustne
Sposób tłumaczenia tekstów w biurach tłumaczeń
Na polskim rynku działają różnego rodzaju biura tłumaczeń. Jedne z nich zajmują się tłumaczeniami ogólnymi, a inne specjalistycznymi. Osoby w nich zatrudnione posiadają kompetencje do wykonywania translacji tekstów z różnych dziedzin naukowych i ogólnych. Dzięki temu poszczególne teksty trafiają do odpowiednich działów i są o wiele szybciej tłumaczone. Na błyskawiczne niemal translacje pozwala także elektroniczna obsługa takich biur, które nie tylko przyjmują teksty internetowo, ale też udostępniają teksty w ten sam sposób. Nie zmienia to jednak faktu, że pozostają one bardzo fachowe i są utrzymane na najwyższym poziomie. Wszystko to sprawia, że duże biura tłumaczeń posiadają sporą ilość klientów, którzy są bardzo zadowoleni z ich usług.
W początkowej fazie nauki pewne problemy
W początkowej fazie nauki pewne problemy powoduje fakt, iż tłumacz kabinowy nie słyszy tego, co mówi do mikrofonu, gdyż ma na uszach słuchawki. Oznacza to niemożność świadomej kontroli wypowiadanych komunikatów, co skutkuje powstawaniem błędów językowych i pojawianiem się wypełniaczy. W trakcie treningu tłumacz uczy się to kontrolować. Dodatkowymi czynnikami, które utrudniają tłumaczenie symultaniczne są: znaczna wada wymowy u mówcy, niespodziewane zmiany tematów wystąpień, wadliwy sprzęt i różnica w gramatyce między językiem wyjściowym a docelowym. Np. w języku niemieckim czasownik często znajduje się na końcu zdania, podczas gdy w języku polskim jest on na początku, co oznacza, że polski tłumacz albo musi zapamiętać całe zdanie i czekać na czasownik, albo domyśleć się go z kontekstu. Ponieważ praca w kabinie jest męcząca, tłumacze pracują w parach, zmieniając się zazwyczaj co pół godziny.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Tłumaczenia_ustne