kancelaria radcowska Śląsk Źródło prawa w kraju
Podstawowym aktem prawnym określającym ustrój państwa jest konstytucja; jej postanowienia znajdują rozwinięcie w szeregu ustaw. Najczęściej konstytucja ma postać jednego aktu prawnego, może mieć też kształt kilku aktów tej samej rangi (stan taki istniał w Polsce od września 1992 r. do wejścia w życie obecnej Konstytucji z 1997 r.). Innym przykładem jest ustrój Wielkiej Brytanii, w której porządku prawnym nie ma jednolitego aktu tej rangi, zaś treść konstytucji można wywieść z szeregu aktów prawnych powstałych na przestrzeni wieków (np. Wielkiej Karty Swobód z 1215 r., Act of Settlement z 1701 r.).
W demokratycznym państwie prawa przyjmuje się wymóg zgodności wszystkich aktów prawnych z konstytucją ("Konstytucja jest najwyższym prawem Rzeczypospolitej Polskiej"). Jest to wynikiem przyjętej hierarchii aktów prawnych, zgodnie z którą każda ustawa musi być zgodna z konstytucją (zasada konstytucyjności, zaś każde rozporządzenie wykonawcze nie może być sprzeczne z ustawą i konstytucją (zasada legalności). Do oceny zgodności aktów prawnych z normami wyższego rzędu powołany jest Trybunał Konstytucyjny.
Podstawowymi źródłami prawa stanowionego (zwanych inaczej aktami prawotwórczymi) w Polsce są, enumeratywnie wymienione w Konstytucji, następujące akty normatywne:
Konstytucja
Ratyfikowane umowy międzynarodowe
Akty prawne organizacji międzynarodowych
Ustawy
Rozporządzenia z mocą ustawy
Umowy międzynarodowe
Rozporządzenia
Akty prawa miejscowego
regulaminy parlamentarne (regulamin Sejmu, regulamin Senatu, regulamin Zgromadzenia Narodowego)
Normatywne uchwały oraz zarządzenia organów państwowych i samorządowych są w świetle Konstytucji traktowane jako źródła prawa wewnętrznego. Mogą one jednak mieć charakter prawa powszechnie obowiązującego, jeżeli są aktami prawa miejscowego (np. niektóre uchwały rady gminy, przepisy porządkowe ustanowione w drodze zarządzenia wójta).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Prawo_konstytucyjne
Prawo rzeczowe - definicja
Prawo rzeczowe ? dział prawa cywilnego regulujący powstanie, treść, zmianę i ustanie prawa własności i innych praw do rzeczy (w wyjątkowych sytuacjach także nie do rzeczy ? np. użytkowanie prawa). Prawo rzeczowe jest prawem bezwzględnym, czyli skutecznym erga omnes ? wobec wszystkich.
W Polsce kwestie związane z prawem rzeczowym reguluje księga druga kodeksu cywilnego ? Własność i inne prawa rzeczowe ? a także wiele ustaw szczególnych, np. ustawa o księgach wieczystych i hipotece, ustawa o własności lokali, ustawa o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów i inne.
Dla polskiego prawa rzeczowego charakterystyczne jest zamknięcie przez ustawodawcę katalogu praw rzeczowych ? tzw. zasada numerus clausus praw rzeczowych: własność, użytkowanie wieczyste, użytkowanie, służebność, zastaw, hipoteka, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Prawo_rzeczowe
Czym jest prawo spadkowe
Prawo spadkowe ? gałąź prawa cywilnego regulująca przejście praw i obowiązków majątkowych po śmierci ich właściciela. Majątkowe prawa i obowiązki zmarłego z reguły przechodzą na inny podmiot (w szczególności na spadkobierców), a nie wygasają (przykładem uprawnienia wygasającego najpóźniej w chwili śmierci osoby fizycznej jest zgodnie z art. 299 kodeksu cywilnego służebność osobista). Ze względu na przedmiot regulacji przepisy prawa spadkowego mają charakter bezwzględnie obowiązujący (ius cogens).
W Polsce kwestie związane z prawem spadkowym reguluje księga czwarta kodeksu cywilnego ? spadki.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Prawo_spadkowe